تفاوت کفش کوهنوردی و طبیعت گردی به ساختار آن ها ارتباط دارد و در این مقاله آن ها را بررسی می کنیم.کفش کوهنوردی و طبیعت‌گردی هر دو برای حرکت در محیط‌های طبیعی طراحی شده‌اند، اما دارای تفاوت‌هایی مهم هستند.
تفاوت کفش کوهنوردی و طبیعت گردی:
- ساختار و پایه کفش:
- کفش کوهنوردی: دارای ساختار محکم و پایه‌ی مقاومی برای مقابله با سنگ‌ها و سطوح نامساعد است. زیره‌ی ضخیم و مقاوم دارند که به کوهنوردان امکان می‌دهد در سطوح ناهموار با اطمینان حرکت کنند.
- کفش طبیعت‌گردی: دارای ساختار خوشه و پایه‌ی نرم‌تر و سبک‌تری هستند که بیشتر برای حرکت در مسیرهای مسطح و طولانی استفاده می‌شوند.
- راحتی و آسانی حرکت:
- کفش کوهنوردی: برای حفظ پایه و تعادل در مسیرهای کوهستانی طراحی شده‌اند و به دلیل ساختار سنگین‌تر، ممکن است حرکت آزادی کمتری داشته باشند.
- کفش طبیعت‌گردی: با ساختاری سبک‌تر و نرم‌تر، به کاربر امکان حرکت آسان‌تر و راحت‌تر در مسیرهای مسطح و طولانی را می‌دهد.
- مناسب برای محیط و شرایط آب‌وهوایی:
- کفش کوهنوردی: معمولاً برای محیط‌های سرد و نیمه سرد طراحی شده‌اند و از جنس‌هایی مانند چرم و یا مواد مقاوم در برابر آب استفاده می‌کنند.
- کفش طبیعت‌گردی: برای محیط‌های گرم و معتدل بهترین انتخاب است و اغلب از مواد تنفس‌پذیر و خنک‌کننده ساخته شده‌اند.
- سیستم حمایت از پا و کف پا:
- کفش کوهنوردی: دارای سیستم‌های حمایتی و پشتیبانی از پا و کف پا هستند که برای مقابله با فشارهای بیشتر در زمان صعود و نزول در کوهستان ضروری است.
- کفش طبیعت‌گردی: عموماً ساختار کمتری برای حمایت از پا دارند و بیشتر بر روی راحتی و سبکی در حرکت تمرکز دارند.
- وزن و حجم:
- کفش کوهنوردی: به دلیل ساختار مقاوم و پشتیبانی بیشتر، وزن و حجم بیشتری دارند که ممکن است برای برخی از کوهنوردان مزاحم باشد.
- کفش طبیعت‌گردی: سبک‌تر و با حجم کمتری هستند که حمل و استفاده از آن‌ها در مسافرت‌های طولانی‌تر راحت‌تر می‌کند.
انواع کفش کوهنوردی:
- کفش های سریع صعود (Approach Shoes): این نوع کفش‌ها برای نزدیک شدن به صخره‌ها و آغاز صعود به کوه‌ها طراحی شده‌اند. آن‌ها دارای زیره‌های چسبنده و پایه‌ی سختی هستند که از کوهنوردان برای فعالیت‌هایی مانند صعود سریع و ایجاد تعادل بر روی صخره‌ها استفاده می‌شوند.
- کفش های صعودی (Mountaineering Boots): آن‌ها دارای ساقه بلند، زیره‌های سخت و سیستم‌هایی برای اتصال چنگال‌های یخ و کرمپون‌ها به کفش هستند.
- کفش های کوهنوردی سردسیر (Cold Weather Mountaineering Boots): این کفش‌ها برای محیط‌های سرد و برفی طراحی شده‌اند و دارای لایه‌های گرمایی و عایق‌های ضد آب هستند. آن‌ها از جنس‌هایی مانند چرم و مواد مصنوعی مقاوم استفاده می‌کنند.
- کفش های کوهنوردی چند فصله (All-Season Mountaineering Boots): این نوع کفش‌ها مناسب برای استفاده در طول تمام فصول سال هستند و دارای ویژگی‌هایی مانند چسبندگی بالا، پایه‌ی مقاوم و عایق‌های ضد آب هستند.
- کفش های کوهنوردی سبک (Lightweight Mountaineering Boots): این کفش‌ها برای کوهنوردی در ارتفاعات متوسط و کمتر طراحی شده‌اند و دارای وزن کمتری نسبت به سایر کفش‌های کوهنوردی هستند. آن‌ها از جنس‌هایی مانند نایلون و فیبرگلاس استفاده می‌کنند.
تفاوت‌های مهم بین کفش کوهنوردی و کفش طبیعت‌گردی در مواردی مانند ساق پا، انعطاف‌پذیری، وزن، رویه و زیره به شرح زیر است:
- ساق پا:
- کفش کوهنوردی: دارای ساق پا بلندتری هستند که برای حفظ پایه و پشتیبانی در ترکیب با کوله‌پشتی سنگین و مسیرهای ناهموار مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- کفش طبیعت‌گردی: ساق پای کوتاه‌تر و برش‌های مختلفی دارند که بیشتر برای آزادی حرکت و انعطاف‌پذیری در مسیرهای مسطح و طولانی مناسب هستند.
- انعطاف‌پذیری:
- کفش کوهنوردی: دارای انعطاف‌پذیری کمتری هستند و بیشتر برای حفظ استحکام و پایداری در مسیرهای ناهموار طراحی شده‌اند.
- کفش طبیعت‌گردی: انعطاف‌پذیری بیشتری دارند که برای حرکت آسان و راحت در مسیرهای مسطح و طولانی مناسب هستند.
- وزن:
- کفش کوهنوردی: دارای وزن بیشتری هستند که برای حفظ پایه و مقاومت در برابر فشارهای بیشتر در مسیرهای کوهستانی ضروری است.
- کفش طبیعت‌گردی: وزن کمتری دارند که برای حرکت آسان و راحت در مسیرهای مسطح و طولانی مناسب است.
- رویه:
- کفش کوهنوردی: دارای رویه‌های محکم و مقاوم هستند که از جنس‌های مانند چرم و مواد مصنوعی مقاوم ساخته شده‌اند.
- کفش طبیعت‌گردی: رویه‌هایی با جنس‌های متنوع مانند چرم، پارچه یا مواد مصنوعی خنک و تنفس‌پذیر دارند که برای راحتی و تنفس پوست پا مناسب هستند.
- زیره:
- کفش کوهنوردی: دارای زیره‌های سخت و مقاوم هستند که از جنس‌های مانند لاتکس یا پلی‌یورتان ساخته شده‌اند.
- کفش طبیعت‌گردی: زیره‌های نرم‌تری دارند که برای جلوگیری از خستگی و ایجاد راحتی در طول مسیرهای طولانی مناسب هستند.
اجزای کفش های کوهنوردی شامل موارد زیر می‌باشند :
- زیره (Outsole): زیره کفش که در تماس با سطح زمین قرار می‌گیرد و از جنس‌های مانند لاتکس یا پلی‌یورتان ساخته می‌شود. زیره‌های کوهنوردی دارای طراحی و الگوی خاصی برای افزایش چسبندگی و استحکام در سطوح ناهموار و مرطوب هستند.
- بخش بالایی کفش (Upper): بخش بالایی که اطراف پا را محاصره می‌کند و از جنس‌های مختلفی مانند چرم، پارچه یا مواد مصنوعی ساخته می‌شود. این بخش معمولاً دارای ساختار مقاوم و حفاظت‌کننده برای پا است.
- بخش میانی (Midsole): بخش میانی که بین زیره و بخش بالایی قرار دارد و عمده وظیفه فراهم کردن پشتیبانی و آرامش برای پا را دارد.
- زبانه کفش (Tongue): بخشی از کفش که بین بخش بالایی و پا قرار می‌گیرد و وظیفه محافظت از پا در برابر فشار بندها و راحتی و آسایش در هنگام استفاده دارد. زبانه کفش معمولاً از جنس‌های نرم و تنفس‌پذیری مانند پارچه ساخته می‌شود.
- بند (Strap): بندهایی که برای بستن و تنظیم کفش بر روی پا به کار می‌روند. این بندها می‌توانند برای ایجاد تنظیم دقیق‌تر و پشتیبانی بیشتر بر روی پا باشند.
نتیجه گیری
در نتیجه، کفش‌های کوهنوردی از اجزای مختلفی تشکیل شده‌اند که هر کدام وظایف خاص خود را دارند. با درک این اجزا و وظایفشان، انتخاب کفش مناسب برای فعالیت‌های کوهنوردی به‌طور کلی آسان‌تر خواهد بود.
